Θεραπεία
Όταν είναι ‘’πιο ελαφριά’’, αποτοξίνωση σε εξωτερικά ιατρεία και στις περιπτώσεις, στις οποίες δεν είναι κατάλληλες οι βενζοδιαζεπίνες, προτείνονται δισκία υδροξυζίνης 25 mg x 3 για διάρκεια 5 ημερών.
Σε προηγούμενη εκδήλωση σπασμών χορηγείται καρβαμαζεπίνη 0,2 x 3 την πρώτη ημέρα, στη συνέχεια 1x2 για 7 ημέρες, βιταμίνες-Β.
Σε πιο ‘’βαριά’’ αποτοξίνωση:
Θεραπεία της ανησυχίας, του τρόμου κτλ + πρόληψη σπασμών λόγω αποστέρησης και τρομώδους παραληρήματος κατά κανόνα σε ασθενή, που νοσηλεύεται, βενζοδιαζεπίνες, καρβαμαζεπίνη και ενέσιμη βιταμίνη-Β.
Οι βενζοδιαζεπίνες (μακράς ή μέσης διάρκειας δράσης) δρουν ικανοποιητικά στα μη ειδικά συμπτώματα της στέρησης, καθώς και στην πρόληψη τόσο των σπασμών από στέρηση, όσο και κατά του τρομώδους παραληρήματος.
Η δυναμική της εξάρτησης δεν αποτελεί πρόβλημα σε μεμονωμένες περιπτώσεις βραχείας θεραπείας στέρησης.
Σε ηλικιωμένους, καθώς και σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια, μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο χορήγησης βενζοδιαζεπίνης βραχείας διάρκειας δράσης.
Η καρβαμαζεπίνη χορηγείται συχνά. Δρα στα συμπτώματα στέρησης.
Αρχικά πόσιμο διάλυμα 400-600 mg, το οποίο ακολουθείται από 200 mg σε μορφή δισκίων x 3 για 7 ημέρες.
Η κλομεθειαζόλη δε συστήνεται για χορήγηση από τα εξωτερικά ιατρεία.
Ικανοποιητικό αποτέλεσμα σε μη ειδικά συμπτώματα στέρησης.
Στερείται βεβαιωμένης δράσης στο τρομώδες παραλήρημα, καθώς και στους σπασμούς λόγω στέρησης.
Η θειαμίνη χορηγείται προληπτικά σε όλους τους ασθενείς με υποψία ανάπτυξης εγκεφαλοπάθειας Wernicke, καθώς και σε όλους με μακροχρόνια πρόσληψη αλκοόλ και κακή σίτιση.
Ξεκινήστε αμέσως (ακόμη και κατά τη διάρκεια συνεχιζόμενης επίδρασης από αλκοόλ) με ενέσιμο σκεύασμα βιταμινών –Β (Β1+Β2+Β6) 3 mL ενδομυϊκά την ημέρα για 3 ημέρες, στη συνέχεια θειαμίνη από το στόμα.
Σε οξεία/ υποψία εγκεφαλοπάθειας Wernicke η θεραπευτική αντιμετώπιση γίνεται σε νοσοκομείο.
Ενδοφλέβια θειαμίνη για 3-5 ημέρες, μετά 250 mg / ημέρα ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια για 5 ημέρες.
Πρέπει να προηγείται ενδοφλέβια χορήγηση γλυκόζης πριν από τη χορήγηση θειαμίνης.
Χρειάζεται εργαστηριακός έλεγχος του Mg-ορ. και χορήγηση συμπληρώματος, αν διαπιστωθεί έλλειψή του.
Ερωτηματικό σχετικά με νοσηλεία σε νοσοκομείο σε σοβαρή επίδραση/ μεγάλη συγκέντρωση αλκοόλ (μέχρι και > 70-90 mmol/L [= 3-4 τοις χιλίοις] συγκέντρωσης αλκοόλ), σε ασθενή με ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, σε ασθενή με υψηλό κίνδυνο για σπασμούς λόγω στέρησης ή παραλήρημα στη φάση στέρησης, σε ασθενή με διάφορα άλλα οργανικά ή ψυχικά νοσήματα.
Ο κίνδυνος επιληπτικής κρίσης είναι αυξημένος σε μακροχρόνια κατάχρηση και κακή κατάσταση θρέψης, σε προηγούμενη επιληπτική κρίση, στη διάρκεια του πρώτου 24ώρου στέρησης, καθώς και σε ασθενή, που έλαβε φαρμακευτικές ουσίες, που μειώνουν το κατώφλι εκδήλωσης επιληπτικής κρίσης (μεταξύ άλλων νευροληπτικά).
Το τρομώδες παραλήρημα αποτελεί απειλητική κατάσταση για τη ζωή.
Αυξημένος κίνδυνος για τρομώδες παραλήρημα υπάρχει σε παλμούς > 120 σφύξεις/λεπτό, σε σημεία σύγχυσης/ψευδαισθήσεις, στη διάρκεια του δεύτερου μέχρι τρίτου 24ώρου στέρησης μετά από περίοδο μεγάλης χρονικής διάρκειας (> 3 εβδομάδων) κατάχρησης με 750 mL δυνατού οινοπνευματώδους ημερησίως σε άτομα, που προηγουμένως είχαν εκδηλώσει τρομώδες παραλήρημα ή σπασμοί λόγω στέρησης.
Ακόμη και σε ταυτόχρονη νόσηση από, π.χ. πνευμονία, λοίμωξη ουροποιητικού, κάκωση κρανίου, κάταγμα, υποσκληρίδιο αιμάτωμα. Θεραπεία με νοσηλεία σε νοσοκομείο κατά πρώτο λόγο με βενζοδιαζεπίνες.
Κατά τη διάρκεια αναμονής για τη διακομιδή στο νοσοκομείο χορηγείται διαζεπάμη από το ορθό 10 mg 1-2 υπόθετα.
Εναλλακτικά μπορεί να χορηγηθεί κάψουλα κλομεθειαζόλης 300 mg 2-4 κάψουλες ή πόσιμο διάλυμα 10-20 mL.
Αν ο ασθενής δεν έχει ηρεμήσει μέσα σε 1-2 ώρες, χορηγούνται επιπλέον 2 κάψουλες κλομεθειαζόλης ή 10 mL διαλύματος.
Επαναλαμβάνεται, αν χρειαστεί, με μέγιστη δόση τις 8 κάψουλες ή τα 40 mL μέσα σε περίοδο 2 ωρών.
Φαρμακευτική αγωγή
Διαζεπάμη: Χορήγηση από το ορθό.
Θειαμίνη (βιταμίνη Β1): Σκεύασμα, που επιπλέον περιέχει Β2, Β6.
Καρβαμαζεπίνη.
Κλομεθειαζόλη.
Σύμπλεγμα βιταμινών-Β.
