Κακόηθες λέμφωμα
Ορισμός
Κακοήθεια του λεμφικού ιστού.
Διακρίνεται στο λέμφωμα Hodgkin και στο λέμφωμα μη-Hodgkin.
Το λέμφωμα μη-Hodgkin αποτελεί μία συνηθισμένη κακοήθεια και η αδρή του διάκριση είναι σε επιθετικά (υψηλής κακοήθειας) και αντίστοιχα βραδείας εξέλιξης (χαμηλής κακοήθειας) λεμφώματα.
Επιπλέον σε αυτές τις δύο κατηγορίες περιλαμβάνονται πολυάριθμες υποκατηγορίες.
Αιτίες
Λέμφωμα Hodgkin: Αδιευκρίνιστη, πιθανή διαταραχή της ανοσολογικής άμυνας και συσχέτιση με ιογενή λοίμωξη.
Ακόμη και στο μη-Hodgkin λέμφωμα η αιτία είναι ασαφής, αλλά, όπως και στην οξεία λευχαιμία, έχει διαπιστωθεί ένας αριθμός γενετικών αποκλίσεων, που φαίνεται ότι παίζουν ρόλο στην ογκογένεση.
Η ασθένεια συχνά θεωρείται ως δευτεροπαθής κακοήθεια μετά από προηγούμενη θεραπευτική χορήγηση κυτταροστατικών ή σε χρόνια ανοσοκατασταλτική θεραπεία.
Είναι δεδομένο ότι η κληρονομικότητα αυξάνεται με την αύξηση της ηλικίας, αλλά προσβάλλονται όλες οι ηλικίες.
Συμπτώματα
Αρχικά φτωχά συμπτώματα.
Τα πρώτα συμπτώματα συχνά παρερμηνεύονται ως μία συνηθισμένη λοίμωξη.
Σιγά σιγά διαπιστώνεται μία σκληρία (με σύσταση, που μοιάζει με ρώγα σταφυλιού), διογκωμένος λεμφαδένας, ο οποίος συχνά εντοπίζεται στον τράχηλο ή υποκλείδια. Ψηλαφητή σπλήνα.
Το Hodgkin συχνότερα προκαλεί πρώιμα συμπτώματα.
Αν υπάρχει πυρετός, κόπωση, νυκτερινές εφιδρώσεις, μειωμένη όρεξη και απώλεια βάρους, κατά κανόνα αυτά συνηγορούν για εξαπλωμένη νόσο (συνηθέστερα μη-Hodgkin).
Διαφορική διάγνωση
Λοιμώξεις στις οποίες συμπεριλαμβάνεται HIV, μεταστάσεις, σαρκοείδωση.
Διάγνωση
Βιοψία από διογκωμένο αδένα (ΠΡΟΣΟΧΗ Ολόκληρος ο αδένας, ΟΧΙ λεπτής βελόνας).
ΑΤ τραχήλου, θώρακα, κοιλιακής χώρας.
Διερεύνηση
Ιστορικό και αντικειμενική εξέταση.
Εργαστηριακός έλεγχος:
Hb, ΤΚΕ, CRP, τύπος λευκών, λευκοκύτταρα – λεμφοκυττάρωση, αιμοπετάλια, INR, APTT, γλυκόζη-πλ, Ca-ορ, λευκωματίνη-ορ, ASAT, ALAT, αλκαλική φωσφατάση, LDH, Na-ορ, K-ορ, ηλεκτροφόρηση-πλ, ουρικό οξύ-ορ, κρεατινίνη-ορ, στικ-ούρων.
Θεραπεία
Στην ύπαρξη ακόμη και ελάχιστης υποψίας για ύπαρξη κακοήθους λεμφώματος ο ασθενής πρέπει να παραπέμπεται σε αιματολόγο για επιπλέον διερεύνηση, ταξινόμηση και τύπο σταδίου, καθώς και θεραπεία. Η αντιμετώπιση γίνεται σύμφωνα με καθορισμένο πρωτόκολλο. Λέμφωμα Hodgkin: Κυτταροστατικά για περιορισμένη χρονική διάρκεια. Στην πλειοψηφία των ασθενών επιτυγχάνεται ίαση. Τα εντοπισμένα λεμφώματα μη-Hodgkin υψηλής κακοήθειας μπορούν βεβαίως επίσης να θεραπευτούν με τη βοήθεια ακτινοθεραπείας, καθώς και κυτταροστατικών για συντομότερο χρονικό διάστημα. Τα λεμφώματα μη-Hodgkin χαμηλής κακοήθειας συχνά παρουσιάζουν μία σιωπηρή εξέλιξη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τα συγκεκριμένα κατά κανόνα δε γίνεται να θεραπευτούν, αλλά συχνά μπορούν να ‘’τεθούν υπό έλεγχο’’ με τη βοήθεια κυτταροστατικών. Αν η ασθένεια λάβει πιο επιθετική μορφή, μπορεί να έχει θέση η θεραπεία με χορήγηση υψηλών δόσεων κυτταροστατικών, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η αυτόλογη μεταμόσχευση αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων. Πολλά από τα λεμφώματα σήμερα αντιμετωπίζονται θεραπευτικά με συνδυασμό κυτταροστατικών και μονοκλωνικών αντισωμάτων.(Στη Σουηδία η αντιμετώπιση γίνεται σύμφωνα με τους κανονισμούς, που έχουν οριστεί από την επίσημη υπηρεσία συντονισμού των ογκολογικών κέντρων:
