Πενικιλίνη – Αλλεργία στην πενικιλίνη

Η πενικιλίνη δε θα πρέπει να χορηγείται:

– Μετά από συμπτώματα αναφυλαξίας.

– Σε βλεννογονοδερματικό σύνδρομο (νόσος Kawasaki).

– Σε εικόνα, που μοιάζει με ορονοσία (πρόκειται για αντίδραση υπερευαισθησίας).

– Σε κνίδωση (ουρτικάρια) ή κνιδωτικό εξάνθημα, που εμφανίζεται μέσα στα πρώτα 2 εικοσιτετράωρα από την έναρξη χορήγησης της θεραπευτικής αγωγής ή σε κνίδωση με  οίδημα προσώπου ή σε αναπνευστική δυσχέρεια (αποτελεί ένδειξη για περαιτέρω  διερεύνηση σε ειδική κλινική).

– Σε οίδημα άρθρωσης/αρθραλγία.

Πενικιλίνη μπορεί να χορηγηθεί :

– Σε όψιμο (μετά από > δύο 24ωρα από την έναρξη της αγωγής) εξάνθημα χωρίς κνησμό.

– Σε κοιλιαλγία με συνοδό ναυτία/διάρροια

– Σε κνίδωση ή κνιδωτικό εξάνθημα με χρόνο έναρξης > δύο 24ωρα από την έναρξη της θεραπείας.

Χορηγήστε αρχικά κάποια ποσότητα του φαρμάκου από το στόμα στο ιατρείο και παρακολουθήστε τον ασθενή στο ιατρείο για 1 ώρα.

Να έχετε έτοιμο ό,τι χρειάζεται για επείγουσα αντιμετώπιση, στην οποία συμπεριλαμβάνεται αδρεναλίνη σε ένεση ή προγεμισμένη πένα.

Σε αλλεργιολογικά ιατρεία ενδεχομένως να μπορεί να γίνει έλεγχος για τυχόν αλλεργία σε πενικιλίνη διαμέσου εξέτασης αίματος, που ίσως να επιβεβαιώνει τα αντισώματα έναντι της πενικιλίνης, καθώς και τις κεφαλοσπορίνες.

Τα αντισώματα εμφανίζονται το λιγότερο σε 6 εβδομάδες μετά από την αντίδραση.

Σε αρνητική δοκιμασία διενεργείται μία δερματική δοκιμασία.

Αν ακόμη και αυτή είναι αρνητική, χορηγείται μία δοκιμαστική δόση στο ιατρείο με προϋπόθεση την παρουσία γιατρού.

Σε αλλεργία στην πενικιλίνη, σκευάσματα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη θέση της είναι οι μακρολίδες ή η κλινδαμυκίνη.

Το φουσιδικό οξύ αποτελεί εναλλακτική λύση στη θέση της κλοξακιλίνης.