Υπερκαλιαιμία

ICD-10 : E87.5

Oρισμός

Φυσιολογικές τιμές K-oρ. περίπου 3,5-5,0 mmol/L.

Υπάρχει μία μικρή διακύμανση ανάμεσα στα διάφορα εργαστήρια.

Σημαντική υπερκαλιαιμία > 5,6 mmol/L.

Σοβαρά συμπτώματα, όταν > 7 mmol/L.

Η πιο συνηθισμένη αιτία είναι η φαρμακευτική θεραπεία.

 

Αιτιολογία

Νεφρική ανεπάρκεια, φάρμακα (συμπλήρωμα καλίου, καλιοσυντηρητικά διουρητικά, αναστολείς-MEA, αποκλειστές υποδοχέων αγγειοτασίνης [ARB], ΜΣΑΦ, τριμεθοπρίμη, ορισμένα σκευάσματα γλoυκοζαμίνης, που περιέχουν κάλιο, αφυδάτωση, καταβολικές καταστάσεις (επεμβάσεις, τραυματισμοί, καταπληξία, λιμοκτονία), αιμόλυση (μεταξύ άλλων αιμορραγία-ΓΕ/κού), μυϊκοί τραυματισμοί, έλλειψη ινσουλίνης, ανεπάρκεια επινεφριδίων (νόσος Addison, υπαλδοστερονισμός) οξείδωση.

 

Συμπτώματα

Συνήθως απουσία συμπτωμάτων σε μέτρια υπερκαλιαιμία.

Κόπωση, μυϊκή αδυναμία, παραισθησίες, μείωση τενόντιων αντανακλαστικών.

Σε υψηλά επίπεδα καλίου, σύγχυση, αρρυθμίες, κίνδυνος ασυστολίας (γύρω στα 7 mmol/L).

 

Αντικειμενική εξέταση

Ενδεχομένως αφυδάτωση, αρχικά υψηλά κύματα-S και υψηλά/οξυκόρυφα κύματα-Τ (σε κάλιο-ορ. περίπου 6 mmol/L).

Μετέπειτα επιμήκυνση του διαστήματος P-R και αύξηση του εύρους QRS, ίσως αρρυθμίες.

 

Διαφορική διάγνωση

Φλεβική στάση κατά τη λήψη του δείγματος αίματος, αιμόλυση στο σωληνάριο με το δείγμα αίματος (και τα δύο προκαλούν ψευδώς αυξημένες τιμές), θρομβοκυττάρωση, λευκοκυττάρωση.

 

Διερεύνηση

Ανασκόπηση φαρμάκων.

Αφυδάτωση;

Σε διαπίστωση υψηλής τιμής Hb, κρεατινίνης-ορ, ουρικού οξέος-ορ, γλυκόζης-ορ, Νa-ορ, Ca-ορ, λευκοκυττάρων (WBC [LPK]), αιμοπεταλίων (PLT [TPK]), ενδεχομένως κορτιζόλης-ορ. (πρωινό δείγμα), CK-ορ.

 

Θεραπεία

Επείγουσα παραπομπή σε παθολογική κλινική, αν το κάλιο-ορ. πλησιάζει τα 7 mmol/L, με ΗΚΓ/κές μεταβολές σύμφωνα με ό,τι αναφέρθηκε παραπάνω ή επίδραση στη γενική κατάσταση. Αν ο ασθενής δεν έχει επηρεαστεί, διενεργείται αμέσως νέα λήψη δείγματος για έλεγχο του Κ-ορ. Όταν πρόκειται για ασθενή εξωτερικών ιατρείων, αν κριθεί απαραίτητο, γίνεται ρύθμιση των φαρμάκων και θεραπεία τυχόν υποκείμενης νόσου. Παρακολούθηση των τιμών του Κ-ορ.