Αστάθεια ποδοκνημικής – χρόνια

ICD-10 : Μ24.2 H

Ορισμός

Αστάθεια της άρθρωσης, δευτεροπαθής μετά από επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα της ποδοκνημικής.

Διακρίνεται σε μηχανική και αντίστοιχα λειτουργική αστάθεια.

Η τελευταία συνεπάγεται αίσθηση κινητικής αστάθειας/εξάρθρωσης στην άρθρωση, ακούσια (δεν πρόκειται απαραίτητα για κάποια ανωμαλία).

 

Συμπτώματα

Πόνος και οίδημα σε δραστηριότητα.

Τάση εξάρθρωσης σε βάδιση ή σε τρέξιμο σε ανώμαλο έδαφος.

 

Αντικειμενική εξέταση

Σε μηχανική αστάθεια:

Θετική συρταροειδής, όπως ονομάζεται δοκιμασία της ποδοκνημικής (δηλαδή αυξημένη κινητικότητα, όταν η φτέρνα έλκεται προς τα μπρος με σταθερή την κνήμη) και/ή αυξημένη κινητικότητα/ χάλαση σε υπτιασμό της ποδοκνημικής, η οποία ονομάζεται δοκιμασία ‘’κλίσης αστραγάλου’’ (‘’talar tilt’’).

 

Σε λειτουργική αστάθεια τα ευρήματα της αντικειμενικής εξέτασης μπορεί να είναι φυσιολογικά, μερικές φορές κάποια μυϊκή ατροφία.

 

 

Διερεύνηση

Η ακτινογραφία συνήθως είναι φυσιολογική. Η ακτινογραφία πρέπει να διενεργείται με φόρτιση της άρθρωσης.

Θεραπεία

Αρχικά περίδεση με ελαστικό επίδεσμο/ σταθεροποίηση της ποδοκνημικής, για τουλάχιστον 8-12 εβδομάδες σε προπόνηση/ αγώνισμα. Εντατική κινησιοθεραπεία αποκατάστασης με τις οδηγίες φυσιοθεραπευτή, στην οποία συμπεριλαμβάνεται ενδυνάμωση, αισθητηριοκινητική άσκηση, διατάσεις του Αχίλλειου τένοντα και ασκήσεις συντονισμού, π.χ. σε δίσκο ισορροπίας. Κατά κανόνα απαιτείται συνεχής άσκηση αποκατάστασης διάρκειας ενός χρόνου, πριν να εξεταστεί το ενδεχόμενο της αναγκαιότητας εγχείρησης σταθεροποίησης.   Χρόνια αστάθεια ποδοκνημικής με θετική συρταροειδή δοκιμασία κ.ά. μπορεί να διερευνηθεί με αρθροσκόπηση και/ή ΜΤ, για να διαγνωστούν σχετιζόμενες βλάβες (κατάγματα οστεοχόνδρινα, βλάβες συνδέσμων κ.ά.). Σε σπάνιες περιπτώσεις εγχείρηση.