Μελαγχρωματικός σπίλος, Σπίλος, ‘‘Ελιά‘‘, ‘‘Κρεατοελιά‘‘

Ορισμός

Καλοήθης δερματική βλάβη, η οποία αναπτύσσεται από κύτταρα, που παράγουν χρωστική, ‘‘σημάδι από τη γέννηση/ ελιά’‘.

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στο σύνολο των σπίλων και την έκθεση στον ήλιο.

Συμπτώματα

Διάφοροι τύποι:

Κοινός μελαγχρωματικός σπίλος:

Χρώμα: Ομοιόμορφη εναπόθεση χρωστικής (απόχρωση από το χρώμα του δέρματος μέχρι καφέ).

Σχήμα: Καλά περιγραμμένοι, κυκλικοί μέχρι ωοειδείς. Μέγεθος: Συχνά κάτω των 5 χιλ.

Δυσπλαστικός σπίλος:

Χρώμα: Διάστικτη εναπόθεση χρωστικής. Διάφορες καφέ – μαύρες αποχρώσεις, συχνά ερυθρότητα.

Σχήμα: Ασύμμετρα όρια.

Μέγεθος: Συνήθως 5 χιλ. ή με μεγαλύτερη διάμετρο.

Μερικές φορές μπορούν να περιγραφούν ως ένα ‘‘ανάποδα τηγανισμένο αυγό’‘.

Μελαγχρωματικός σπίλος με άλω (του Sutton, που περιβάλλεται από αποχρωματισμένη άλω):

Σε παιδιά και νεαρά άτομα παρουσιάζεται ορισμένες φορές μία κυκλοδακτυλιοειδής υπομελάγχρωση γύρω από ένα μελαγχρωματικό σπίλο, που ήδη υπάρχει, ο οποίος μοιάζει σαν αργόσυρτη υποστροφή του ίδιου του σπίλου.

Η εναπόθεση νέας χρωστικής χρειάζεται συνήθως μερικά χρόνια.

Μπορούν να παρουσιαστούν ένας ή περισσότεροι σπίλοι με άλω. Καλοήθης κατάσταση.

Συγγενής σπίλος:

Σπίλος, που υπάρχει ήδη από τη γέννηση ή εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής.

Ο κίνδυνος για ανάπτυξη μελανώματος αυξάνεται, όσο μεγαλύτερο είναι το μέγεθός του, κάτι το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει την αντιμετώπιση.

Οι συγγενείς σπίλοι διακρίνονται σε μικρούς (< 1,5 εκ.), μετρίου μεγέθους (< 20 εκ.) και μεγάλους (> 20 εκ.).

Αναπτύσσονται, καθώς μεγαλώνει και ο ασθενής.

Συχνά παρουσιάζουν υπέργερση, γίνονται ακροχορδονώδεις και παρουσιάζουν τριχοφυῒα με την πάροδο του χρόνου.

Διαφορική διάγνωση

Σμηγματορροϊκός ακροχορδώνας (επιφανειακή βλάβη λόγω γήρανσης, συνήθως ανώμαλης υφής).