Νευροψυχιατρικές λειτουργικές διαταραχές σε παιδιά – Γενικά

Σύντομη περίληψη του υποκεφαλαίου:

 

* ΔΕΠΥ/ ΔΕΠ: Λειτουργική διαταραχή, όσο αφορά την προσοχή/τη συγκέντρωση, το επίπεδο δραστηριότητας, την ικανότητα προγραμματισμού, την παρορμητικότητα, είτε ‘’θορυβώδη’’ είτε παθητικά παιδιά.

 

Ενδεχομένως χορήγηση ειδικών φαρμάκων διαμέσου παιδοψυχιατρικής κλινικής/ ψυχιάτρου.

 

* Asperger/ διαταραχή αυτιστικού φάσματος:

Διαταραχές στην κοινωνική συναναστροφή/ στην ικανότητα αλληλεπίδρασης με άλλα άτομα διαμέσου λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας, συχνά αποκλίνουσα συμπεριφορά.

Η νοητική ικανότητα κυμαίνεται από αναπτυξιακή διαταραχή μέχρι υψηλή νόηση.

 

Δεν υπάρχει διαθέσιμη ειδική φαρμακευτική αγωγή.

Στην επικοινωνία είναι χαρακτηριστική η ευθύτητα και η ακριβολογία.

 

Καθοριστικά μέτρα, όσο αφορά όλες τις παραπάνω διαταραχές, είναι η πρώιμη ανίχνευσή τους, η αποδοχή των προϋποθέσεων των παιδιών αυτών, η εξατομικευμένη προσαρμογή της κατάστασης στις ανάγκες του συγκεκριμένου ατόμου (σχολείο, ελεύθερο χρόνο, εργασία) με μείωση της ψυχοκαταπόνησης, η δημιουργία μικρών ομάδων, η επίβλεψη και η οργάνωση.

 

Όλα με στόχο την αύξηση του επιπέδου λειτουργικότητας του παιδιού, επιμόρφωση των γονέων και των συγγενών, εκπαιδευμένο προσωπικό σχολείου.

 

Γενικά

Βλέπε το DSM-IV σχετικά με ό,τι αφορά τα συμπτώματα.

 

Καθοριστικής σημασίας είναι η σωστή διάγνωση, η πρώιμη ανίχνευση, η αποδοχή και η προσαρμογή.

 

Φροντίστε να ρυθμίσετε τις καθημερινές ανάγκες και τις προϋποθέσεις (εργασία, κατοικία, εκπαίδευση, ενδιαφέροντα κτλ), ώστε να συμβαδίζουν με τις ανάγκες του παιδιού έτσι, ώστε το παιδί να είναι ευχαριστημένο και να είναι λειτουργικό.

Συστήνεται η εκπαίδευση να γίνεται σε τάξεις/ ομάδες με μικρό αριθμό μαθητών.

 

Αποφύγετε τις παράλογες απαιτήσεις, τη λανθασμένη αντιμετώπιση και τις φαρμακευτικές αγωγές, που εμποδίζουν την παραγωγικότητα.

 

Σε πιο ήπιες περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα διερεύνησης και συνεχούς παρακολούθησης, π.χ. από δάσκαλο του σχολείου σε συνεργασία με σχολικό (στη Σουηδία) ψυχολόγο και ειδικό παιδαγωγό.

Με όλα αυτά μπορούν να ανιχνευτούν και να περιγραφούν τα προβλήματα, χωρίς να χρειάζεται να μπει διάγνωση.

 

Δεν είναι απαραίτητο να μπαίνει σε όλα τα παιδιά διάγνωση, αλλά στην πράξη συχνά είναι καθοριστικής σημασίας η δυνατότητα να λαμβάνονται τα απαραίτητα βοηθητικά μέτρα/ υποστήριξη στο σχολείο, αν έχει μπει η διάγνωση

(στη Σουηδία παρόλα αυτά ο κανονισμός λειτουργίας των σχολείων δεν απαιτεί την ύπαρξη διάγνωσης, αλλά εκείνο που είναι οπωσδήποτε απαραίτητο, είναι να λάβει το παιδί την υποστήριξη, που χρειάζεται ανάλογα με τις ανάγκες του!).

 

Στις πιο δύσκολες περιπτώσεις ή σε παιδιά, στα οποία οι προσπάθειες, που έχουν γίνει, δεν έχουν επιφέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα, συστήνεται παραπομπή σε ειδικούς νευροψυχιατρικής:

Νευροψυχιατρική ομάδα, Κέντρο αποκατάστασης παιδιών και νεαρών ατόμων ή Παιδοψυχιατρική κλινική.