Έκζεμα – Θεραπεία, Έκζεμα από δευτεροπαθή λοίμωξη

Θεραπεία

Σε πιο ήπιες περιπτώσεις τοπικά γλυκοκορτικοστεροειδή συνήθως βοηθούν. Μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο χορήγησης βηταμεθαζόνης με κλιοκινόλη για σύντομο χρονικό διάστημα.   Σε πιο ήπιες περιπτώσεις τοπικά γλυκοκορτικοστεροειδή συνήθως βοηθούν. Μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο χορήγησης βηταμεθαζόνης με κλιοκινόλη για σύντομο χρονικό διάστημα.   Σε ανεπαρκές αποτέλεσμα/ σοβαρή λοίμωξη χορηγούνται αντιβιοτικά από το στόμα: Δικλοξακιλίνη [1] 1000mg x 4 [δηλαδή 1g /6ωρο].   Σε αλλεργία στην πενικιλίνη χορηγείται κλινδαμυκίνη σε δόση: 300 mg x 3-4 [δηλαδή: 300 mg / 8ωρο ή 6ωρο].   Σε παιδιά χορηγείται πόσιμο διάλυμα: Αμοξυκιλίνης/ κλαβουλανικού οξέος σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΦ.   Σε αλλεργία από πενικιλίνη χορηγείται κλινδαμυκίνη, σύμφωνα με τη δοσολογία, που ορίζεται από τον ΕΟΦ.   Το υπερμαγγανικό κάλιο χρησιμοποιείται, αν κριθεί απαραίτητο, για διάρκεια μερικών ημερών σε εξιδρωματικό έκζεμα. Σε λουτρό σε συγκέντρωση 0,1% μία φορά την ημέρα. Σε λουτρό σε συγκέντρωση 3% με διάλυση 1mL/λίτρο νερού, για λουτρό διάρκειας 15 λεπτών, 2-3 φορές/ εβδομάδα.   Φαρμακευτική αγωγή   Αντιβιοτικά Αμοξυκιλίνη/κλαβουλανικό οξύ ( σε υποψία σταφυλοκοκκικής αιτιολογίας). Δικλοξακιλίνη. Κεφαλοσπορίνη β’ γενιάς  – Κεφουροξίμη αξετίλη. Κλινδαμυκίνη.   Γλυκοκορτικοειδή: Υδροκορτιζόνη | Μομεταζόνη. Γλυκοκορτικοειδή με αντιβιοτικό: Βηταμεθαζόνη  + Κλιοκινόλη. Υπερμαγγανικό κάλιο.   [1] Δοσολογία δικλοξακιλίνης & αντίστοιχα κλινδαμυκίνης σε διάφορες δερματικές λοιμώξεις σύμφωνα με: Κατευθυντήριες Οδηγίες για τη Διάγνωση και τη Θεραπεία των Λοιμώξεων, Ελληνική Εταιρεία Λοιμώξεων, Αθήνα 2015.